Woensdag 28 maart 2012

Deze ochtend sleurden we toch de zakken met zand naar school. Toen we de zandbak gevuld met zand zagen, vergaten we alle pijn. Het was de moeite waard geweest...

Er waren zeer weinig kinderen op school. De meeste ouders dachten waarschijnlijk dat het al vakantie was. Het was best leuk om eens weinig kinderen in de klas te hebben. We konden aandacht hebben voor iedereen. We gaven opnieuw les over de voedingsdriehoek. De leerlingen deden proef-en voelactiviteiten rond spaghetti, rijst, aardappel, tappalappa en water. De lessen werden een aantal keren onderbroken omdat er bezoekers waren. Eerst kwamen de studenten van 'The Swallow' op bezoek. Er werd veel gezongen en gedanst. Na de speeltijd werden Rita (mama van Veerle) en Lieve (een vriendin van Rita) verwelkomd.

Na school wandelden onze bezoekers mee naar ons huis. We kregen allemaal cadeaus, brieven, geld uit België. We hebben plots superveel chocolade in onze koelkast liggen. (Bedankt aan alle ouders en aan Rita en Lieve om dit allemaal mee te sleuren!)

We moesten beschaamd toegeven dat onze keuken er niet zo netjes bij lag... Rita en Lieve maakten een eerlijke deal. Zij deden de afwas en wij kookten... Natuurlijk gingen we akkoord! Rita en Lieve waren ijverig onze keuken aan het schoonmaken. Plots ontdekte Rita een emmer met .... SCHIMMEL?! We moeten toegeven dat baobabvruchten die weken in water er niet zo smakelijk uitzien. Denk maar aan witte vruchten met zwarte zaden en oranje haren in troebel water... Het is echter een belangrijke stap in het proces om te komen tot een heerlijke drank. Rita en Lieve waren niet zo enthousiast om te proeven van het baobabsap maar overwonnen hun angst.

Wat hebben we hier uitgeleerd? Een goede gastvrouw verbergt de emmer met baobab tot hij klaar is om te serveren. 's Avonds maakten we onze beroemde Chicken Domoda.

Veerle sliep vannacht niet bij ons maar in het appartement van haar mama. De thuisblijvers keken naar de film 'Black Swan', een griezelige en verwarrende film. Cara zag het dan ook niet zitten om alleen te slapen (normaal slapen Cara en Veerle samen) en bracht de nacht door in het bed van Katrien.

Donderdag 29 maart 2012

Vandaag was er geen school. Iedereen had echter voldoende dingen te doen. Veerle, Katrien, Rita en Lieve gingen mee met Yolan en Ebrima naar Mariamma Kunda. Daar worden er op een ochtend gemiddeld 200 kinderen gevaccineerd, gewogen... Deze hectische ochtend komt tweemaal in de maand voor. Het was indrukwekkend om te zien! Daarna vertrokken Veerle, Katrien, Rita en Lieve naar Tanjie. Ze bezochten er een museum. Yolan bleef achter in Sukuta. Er was een moeilijke bevalling aan de gang.

Cara en Charlot bleven de hele dag thuis. Ze werkten voor school en genoten van de chocolade. Geen zorgen, er werd chocolade overgelaten voor de rest! Rond 5.00 uur verzamelden we met zijn allen in Senegambia. Charlot en Cara bestelden een glas baobabsap. Ze kregen een glas zure melk met appelsap. Ze waren alletwee beledigd toen de ober hen probeerde wijs te maken dat dit 'baobabsap' was. We aten dan ook in een ander restaurant waar we gelukkig wel Afrikaans eten kregen.

We vermoeden dat Rita en Lieve het slechte weer meebrachten uit België want het bleef heel de dag koud en regenachtig.

Veerle sliep die nacht terug in ons huis. We keken met zijn allen naar de fantastische film 'Rapunzel'. Iedereen kreeg een personage toegewezen en we leefden ons allemaal in...

-Rapunzel met haar lange, blonde haren: Charlot

-Flynn Rider en zijn stoere avonturen: Cara

-De kameleon en zijn lange tong: Katrien

-Maximus, het paard dat zich gedraagt als een hond: Veerle

-De grote slechterik met de twee kleine eenhoorns: Yolan

Vrijdag 30 maart 2012

Vandaag was er opnieuw geen school. Veerle bleef thuis en werkte voor school. Cara ging eerst naar school om er te skypen. Vervolgens werkte ze verder voor school op de Medical Post.

's Middags was Cara heel de namiddag misselijk. Had er iemand teveel chocolade gegeten?

Rond 5.00 uur vertrok Veerle naar het appartement van Rita en Lieve. We bleven echter niet lang met zijn vieren want Ruben kwam toe in ons huis. Ruben is een vriend van Yolan en is momenteel vrijwilliger in een schooltje in Senegal. Het was zeer interessant om de verschillen te horen.

Iedereen was moe dus maakten we spaghetti. 's Avonds gingen we iets drinken met Ruben in Senegambia. We blijven ons verwonderen over het onrespectvol gedrag van sommige toeristen...

Zaterdag 31 maart 2012

We stonden allemaal vroeg op. We hadden afgesproken met Veerle, Rita en Lieve in Serrekunda. We gingen op souvenirjacht. Het werd een drukke ochtend vol zoeken, onderhandelen, weglopen, terugkeren, opnieuw onderhandelen, kopen en nog meer onderhandelen...

We namen Rita, Lieve en Ruben mee naar de batikfabriek. We kwamen tot de conclusie dat de vrouwen die hier werken, de beste onderhandelaars zijn die we hier al hebben ontmoet.

Het viel ons ook op dat dezelfde pot met kleurstof op het terrein stond en dat er opnieuw niemand aan het werk was. Zou er iets van boerenbedrog aan de hand zijn??

Op de terugweg wilde men ons opnieuw bedriegen. We wilden graag een vijftal geschilde sinaasappels kopen. Je kan dat hier op straat kopen voor 2 dalasis. Charlot gaf de verkoper 25 dalasis maar kreeg geen wisselgeld... Er volgde een heuse discussie tot Cara er plots genoeg van had. Ze nam 5 bananen (een banaan kost hier 5 dalasis) en zei: 1, 2, 3, 4, 5 HATSJAA (= VOORUIT MET DE GEIT). Gelukkig waren de verkopers te verbaasd om ons achterna te lopen. Cara, Veerle en Rita namen de bushtaxi naar de kleermaker in Sainteba. De rest kocht kip en ging naar huis. Toen Cara, Veerle en Rita ook thuiskwamen, vertrokken we met zijn allen naar het strand. We namen de kinderen van Modou (Kady en Molamin) en hun speelkameraad Pa Ba Baas mee. Pa Ba Baas had waarschijnlijk de zee nog niet zoveel gezien want hij kneep nogal nerveus in de hand van Cara. Molamin kende geen angst en wilde telkens veel te diep in de zee zwemmen. Het werd plots erg koud en we droegen de kinderen gewikkeld in onze kleren naar huis. We maakten een variatie op warme chocomelk. Cara maakta ataya en Ruben gaf haar nog enkele tips. We aten Chicken Domoda en gingen pas laat slapen want Ebrima kwam nog even langs. We groeiden van trots toen hij vroeg of we nog baobabsap hadden. Zo zie je maar, ons baobabsap heeft een uitstekende reputatie. Veerle sliep opnieuw bij Rita en Lieve dus sliep Yolan op de plaats van Veerle.

Zondag 1 april 2012

Vanmorgen werden we vroeg gewekt. We verschoten ons een bult want er stonden vijf mannen met een geweer naast ons bed. Verdwaasd kregen we te horen dat we moesten vertrekken. We trokken vlug wat kleren aan en stapten in de ronkende jeep. We wisten niet waar we naartoe gingen. We stopten aan een blauw gebouw. Opnieuw stonden er vele gewapende mannen. We hadden nog nooit gewapende soldaten gezien. Ze lieten ons gelukkig met rust en we wandelden naar binnen. We wisten niet goed wat er van ons werd verwacht. Een vrouw vroeg ons om even te wachten. We namen plaats in de grote zetels met girafprint. Iedereen zag er moe en verward uit. Plots vroeg de vrouw ons binnen te gaan in een bureau. We gingen voorzichtig naar binnen. Op de bureaustoel zat een ... APRILVIS!

Zondag 1 april 2012 (de echte versie)

Vanmorgen werkte iedereen voor school. Alle leerkrachten onder ons zaten samen en we schreven de voorbereiding voor de vergadering met Picca. Om 12.00 uur vertrok iedereen richting Banjul. Er werd opnieuw een boot gehuurd om op de mangrove te varen. De boot was groter dan de vorige keer en er was een dak waar iedereen kon afspringen. We zagen apen en er was zelfs een aap die Veerle aanraakte. We vaarden verder tot Lamin Lodge en bezochten een oesterfabriek.

Cara bleef thuis en werkte voor school. Ze is van mening dat je een geslaagde uitstap niet tweemaal mag uitvoeren. Om 6.00 uur besloot Cara om nog even naar het internetcafé te gaan. Ze bleef er een uur waarvan ze 8 minuten effectief internet had. Toen ze thuiskwam, bleek er witte en rode martini te zijn. Sommigen onder ons dronken één of twee glaasjes (echt waar trouwens). Vervolgens vertrokken we met zijn allen naar Senegambia. We wilden afscheid nemen van Rita en Lieve door nog eens samen te eten. Er bleek echter iets aan de hand te zijn... Er waren veel mensen op straat en de politie was druk in de weer. We bleven nieuwsgierig staan en hoorden het ongelooflijke nieuws: de president zou langsrijden! (Dit is geen 1 aprilgrap.) Vijf minuten later reden er een aantal politiewagens op een sneltempo langs. Deze auto's zouden onmogelijk kunnen stoppen maar toch liepen er enkelen naar de overkant van de straat. Toen de wagen van de president passeerde, stonden we op de toppen van onze tenen. Twee seconden later mochten we al in elkaar duiken. Uit de auto van de president werd er in onze richting een doos met koeken geslingerd. We waren teveel in shock om de koeken op te eten. In Senegambia kwamen we de mensen van Picca tegen. We aten met zijn allen bij 'De Libanees' en rookten waterpijp. Het was een gezellige avond!

Maandag 2 april 2012

Iedereen hoopte dat er vandaag veel kinderen op school aanwezig zouden zijn. Het was immers sportdag. We verzamelden alle leerlingen op school en we deden een korte opwarming.

We trokken in een lange rij naar het grote veld. Er bleken weinig kinderen aanwezig te zijn dus besloten we om slechts vijf activiteiten aan te bieden. Na de pauze zouden er dan vijf andere activiteiten worden aangeboden. In de praktijk bleek het idee iets minder goed te werken. Niet iedereen was even enthousiast om een activiteit te geven maar uiteindelijk was alles opgelost. We kregen ook veel hulp van een aantal jonge kinderen die niet naar school gaan. Sommigen van hen speelden ook mee. Yolan, Ruben en Lieve waren aanwezig als het verpleegkundige team. Rita was de tijdverantwoordelijke. De mensen van Picca kwamen ook helpen en zorgden voor de gestrafte kinderen en hielpen eten en drinken uitdelen. Op het einde van de ochtend speelden we met de hele groep 'Dikke Bertha' wat voor de nodige hilariteit zorgde.

Vervolgens was het tijd voor de wedstrijd tussen de leerkrachten...

Ronde 1

De kandidaten:

-Matti: deze vrouw heeft een uitstekende conditie door haar vele dansactiviteiten en is een niet te onderschatten tegenstander...

-Katrien: door haar lengte lijkt ze gemakkelijk te verslaan of is dit slechts een illusie?

-Veerle: is met haar lange benen een uitstekende langeafstandloper maar zal ze zichzelf kunnen bewijzen in een sprint?

Ronde 2

De kandidaten:

-Cara: kan alle kinderen voor haar laten supporteren maar moet de overwinning wel nog waarmaken...

-Charlot: heeft slechts één doel: WINNEN

-Miss Colley: streeft naar perfectie in alles wat ze doet, in deze competitie verwachten we dus niets minder

-Abby: herinnert ons allen aan een belangrijke boodschap: Meedoen is belangrijker dan winnen!

Ronde 3

De kandidaten:

-Keba: bleef na zijn voetbalcarrière in topconditie, zal er voldoende concurrentie zijn in deze ronde?

-Mr Touray: heeft een carrière bij de politie achter de rug, misschien is hij de man die Keba kan verslaan?

-Ruben: de jongste van de groep maar blijkt een vinnige sprinter te zijn

-Mr Prince: is de spreekwoordelijke underdog te zijn maar kan nog voor een verrassend element zorgen...

De resultaten

Ronde 1: Matti

Ronde 2: Cara

Ronde 3: Keba

We sloten de sportdag af met veel gejuich. We verzamelden op school en iedere leerling kreeg een sinaasappel.

's Middags waren enkel Charlot en Cara thuis. Ze deden een dutje en werkten vervolgens voor school. 's Avonds hadden ze geen zin om te koken voor slechts twee personen dus hadden ze een gezellige date in Senegambia.

Veerle bracht een rustige namiddag door bij Rita en Lieve. Yolan, Ruben gingen naar de krokodillen in Bakau. Katrien zocht naar souvenirs in Bakau. 's Avonds gingen ze alledrie op zoek naar een aantal middelbare studenten uit Oostende. Yolan en Ruben kennen enkele leerlingen. Deze jongeren zijn hier op studiereis voor 10 dagen. Ze kwamen 's avonds laat terug thuis en aten net als Cara en Charlot een hamburger in Senegambia.

Dinsdag 3 april 2012

Vandaag was het een vreemde dag op school. Het was de laatste dag voor de vakantie dus waren er bijna geen leerlingen op school aanwezig. Keba besloot om de leerlingen naar een film te laten kijken. Alle leerlingen namen plaats in de leraarskamer en keken op het scherm van de laptop. Eén van de kinderen had de film al een paar keer gezien en vertaalde het verhaal in de lokale taal.

Tijdens de film kwamen de mensen van het Hongaars project toe in de school. Er werd gezongen en de muzische werken werden uitgewisseld. Vervolgens werd er ook nog gezongen voor de mensen van het project. De leerlingen aten hun tappalappa op en speelden op de speelplaats. We namen foto's en sloten de school af op een leuke manier.

Na school haalden Veerle en Cara hun nieuwe kleedjes. Wij vinden ze alleszins fantastisch!

Rita kwam nog even langs in ons huis om afscheid te nemen. Veerle verbleef een laatste namiddag bij Rita en Lieve. Wij gingen naar het strand en werden door elkaar geschud door de sterke golven.

's Avonds waren we uitgenodigd bij de studenten van Oostende. De leerkrachten hadden ons gevraagd of we even wilden vertellen over onze ervaringen hier.

Veerle ging mee met Rita en Lieve naar de luchthaven. Ze zou ons bij de studenten ontmoeten. Natuurlijk waren wij veel te laat en was Veerle al een uur aanwezig bij de studenten. De Afrikaanse mentaliteit om te laat te komen is erg verleidelijk om over te nemen.

Het werd een zeer interessante avond. Er werden veel ideeën, ervaringen, gevoelens uitgewisseld. Het was niet altijd gemakkelijk omdat we niet alles willen verbloemen maar we willen ook niet alles slechter afschilderen dan het is. We besloten dat er in ieder land dingen zijn die je fantastisch vindt en die je afschuwelijk vindt.