Zondag 26 februari 2012

Er stond ons een drukke dag te wachten. We wilden vertrekken om 10.00 uur dus spraken we af met Suleyman om 9.00 uur. Op voorhand hadden we 15 tapalapa's gesmeerd met choco en confituur. We vertrokken vanuit Senegambia naar Bakau. Onderweg in de taxi kwamen we de eerste verkeerslichten uit Gambia tegen. In Bakau wilden we de krokodillenpoel bezoeken. We stapten door de smalle straatjes toen we plots een drie vrolijk kakkelende kippen en iets stillere haan zagen passeren. Het dier lag duidelijk onder de sloef van deze drie hennen want we konden alle botjes tellen. De haan was bijna klaar om op te eten als het ware... Enkele straten verder werden we bestormd door ongeveer 20 kinderen. De eigenaar van de shop kwam zijn winkel uit en vroeg ons of we een zak 'minty's' wilden kopen voor deze kinderen. Toen we weigerden, beval de man de kinderen om terug te gaan zitten. Het leek alsof deze kinderen bij hem in dienst waren. Hij verbood ons om foto's te nemen maar onze geniepige fotograaf (Katrien) slaagde er toch in om dit moment vast te leggen. De krokodillenpoel werd vooraf gegaan door een klein museum over de verschillende stammen, muziekinstrumenten, Wereldoorlog II... We kwamen ook enkele lianen tegen waar de meeste toeristen graag eens aan bungelen, ook al proberen we hen te waarschuwen voor een reusachtige tak die op het punt staat om naar beneden te vallen... Eindelijk zagen we de krokodillen. Het leek wel alsof ze dood zijn... De meeste toeristen stellen zich blijkbaar deze vraag. We zagen aan de overkant een gids die op de bek van een krokodil tikte. Ze leven. Vooral als er iets te knabbelen valt. We waren ooggetuige van twee witte, vechtende vogels in een boom. Ze verloren de controle en tuimelden naar beneden. Onmiddellijk sprongen er drie krokodillen omhoog en hapten tevergeefs achter de vogels. Zelfs enkele slapende krokodillen op de rand van de poel schoten pijlsnel in actie.

De gids wist behoorlijk veel te vertellen over de krokodillen. Ze liggen met hun bek open omdat het erg heet is. Hij vertelde ons de geschiedenis van Katchikally...

Een verhaaltje voor het slapengaan....

Er was eens ... een oude god. Hij stelde verschillende mensen op de proef. Hij vroeg zich immers af of de mensheid wel nog weet wat goed en slecht is. Op een dag verkleedde hij zich in een jonge moeder met een baby. Hij liet de baby vallen in een kleine bron. De baby was aan zijn lot overgelaten. Twee mannen liepen toevallig voorbij. Ze hoorden de baby huilen. Zonder aarzelen sprongen ze beiden in de bron en samen redden ze het kind van de dood. De god verscheen in zijn ware gedaante en bedankte de mannen voor hun goedheid. Op de plaats van de bron stichtte de god een poel. Deze poel noemt men Katchikally.

Aan deze poel worden dan ook vele krachten toegewezen. Iedereen zijn grootste wens is het aanraken of zelfs al een blik opvangen van Charley. Deze krokodil zorgt ervoor dat je zeer vruchtbaar wordt. Wij moesten ons tevreden stellen met een aaitje aan één van zijn soortgenoten. Iedereen raakte dapper de staart van de krokodil aan en poseerde natuurlijk voor de foto. Enkel Cara vindt dat krokodillen aanraken tegen de natuur ingaat maar moest voor haar vruchtbaarheid de krokodil toch eens met het puntje van haar wijsvinger aanraken. We genoten nog even van de levende standbeelden en vertrokken naar het strand van Bakau. We zagen een heleboel vissersboten op het strand en op de zee. Enkele vissers waren aan het werk aan een nieuwe boot uit hout of maakten nieuwe vissersnetten. We klommen op een houten pier maar eenmaal boven bleek tot onze grote verrassing dat er bijna geen enkele plank te zien was. Door de gaten zagen we ingewanden, botjes en rotte vis onder ons liggen. Deze aanblik gecombineerd met de opstijgende geur van vis en zout werd ons na enkele minuten toch wel te veel. Toch kan je dit stukje strand wel zeer charmant noemen.

We trokken dus maar verder naar de botanische tuin waar er al vele jaren experimenten met de planten worden uitgevoerd. We werden vergezeld door een onbekende Indiër die heel graag met ons op de foto wilde. We schakelden hem dus in als fotograaf. Na een tiental minuten werden we al uit de tuin weggejaagd omdat we geen toegangsticket hadden betaald ondanks de vrije ingang. Gelukkig hadden we al de hele tuin gezien. Terwijl we wachtten op de bushtaxi naar Banjul begon het toch wel kriebelen om de eerste souvenirs te kopen. Na lang onderhandelen kochten enkelen van ons hun eerste gadgets en blingbling.

In Banjul zagen we de triomfboog . Dit monument ziet er in de reisgids prachtig uit. In het echt is het een redelijke teleurstelling. Gelukkig kon onze picknick ons wat troost geven. We kochten in een lokale shop wat frisdrank en aten op straat. Onze buikjes gevuld vertrokken we naar het museum dat natuurlijk op zondag gesloten is. Daarom gingen we dus maar de Sint-Mary's Cathedral binnen, een kleine kathedraal met een golfplaten dak. Maar de typische geur van wierrook en kaarsen was er wel aanwezig. We trokken naar de Albertmarkt en onderhandelen tevergeefs over parels voor in de Holistic Room. Cara en Veerle vonden er beiden een spel met 48 ronde steentjes. De speluitleg is voorlopig nog wat tegenstrijdig. Daarna beslisten we om terug te keren naar Serekunda om een bezoek te brengen aan de batikfabriek. Het was een zeer warme dag en helaas bleek de bushtaxi al overvol te zitten. We propten ons toch nog met vier van ons op de achterbank en plakten letterlijk aan elkaar en aan het raam. Men leert zijn vrienden kennen in goede en slechte tijden.

In Serekunda kochten we dan ook onmiddellijk water. De batikfabriek was jammer genoeg ook niet zo bedrijvig op zondag. We konden wel tussen de stoffen snuffelen die we even later een stuk goedkoper vonden op de markt van Serekunda. Voor de fabriek stonden er prachtige Afrikaanse beelden. Katrien kocht er alvast één, de rest wacht nog even af maar wil er zeker ook hebben.

Charlot had nog geen Afrikaanse kleren en besloot 6 meter stof te delen met Cara. Dit lijkt in theorie een gemakkelijk plan maar in de praktijk blijkt dat we qua huidskleur en haarkleur toch wel wat verschillen. Suleyman zijn geduld werd tot op het uiterste getest terwijl er werd gewikt, gewogen en gevonden. Yolan en Katrien pinden zich echter snel vast op een leuk stofje en wachtten zelfs niet op de onderhandeltechnieken van Suleyman. Veerle zocht naar een prachtige rode stof en had de hoop hiervoor al bijna opgegeven. Blinkende stof past niet zo goed bij haar oogkleur. Onverwachts kwam een Gambiaan toch nog met een stof op de proppen. Nu enkel nog een mooi patroon tekenen...

We sloten de dag af met een goed bord spaghetti. Toen we complimenten kregen met onze kookkunsten moesten we beschaamd toegeven dat de saus uit een bokaal kwam. Ebrima vergezelde ons en we amuseerden ons met de vork-en-mestechniek van Suleyman, de klapspelletjes die er werden gespeeld en goede sfeer. Ebrima moest ons vroeger verlaten want hij heeft deze week de nachtdienst in Sukuta waar hij wordt bedolven onder de baby's die worden geboren.

We besluiten dat deze dag goed gevuld was maar we hopen toch wel om nog wat spectaculairdere dingen te bezoeken.

Maandag 27 februari 2012 (Gelukkige verjaardag Hannes!!! Driewerf hoera!)

Het plan van de dag was om naar de kleuter- en lagere school van de Swallow te gaan. Deze school is ook opgericht door een Belgische organisatie en we wilden graag ervaringen delen.

We namen 's morgens vroeg een taxi nadat de taxichauffeur onze bestemming bevestigd had.

Even later bleek dat de man geen idee had waar de school zich bevond. Nadat hij enkele scholieren had aangesproken, had hij er genoeg van en gooide hij ons uit zijn taxi. Gelukkig bleken we op enkele meters van de school beland te zijn. Eén van de studenten (een oude schoolvriendin van Veerle) kwam ons ophalen. Cara en Charlot observeerden bij de kleuters en zagen een hoekenwerk in de klas zelf. Veerle en Katrien observeerden in het lager. 's Middags mochten we mee-eten op school.

Tegen 13.00 uur vertrokken we naar 'Yodema', een andere kleuterschool. Toen we thuiskwamen was het veel te warm. We koelden ons af met een aantal waterspelletjes en werkten daarna voor school. 's Avonds keken we naar de foto's die reeds werden genomen en natuurlijk haalden we ook Yolan af uit Afrimed, het privéziekenhuis in Senegambia.

Dinsdag 28 februari 2012

Charlot gaf les over de markt in de klas van Matti. Cara en Veerle behandelden het thema lucht in hun levels. Katrien werkte samen met Veerle aan het Hongaarse project rond vriendschap.

's Middags trokken Veerle en Cara naar Serekunda en kochten er lijm, spijkers, bloem en zout.

Al deze materialen hadden we nodig voor de muzische lessen. Cara maakte het zoutdeeg klaar en hoopte daarna dat het niet hard zou zijn de volgende dag.

Woensdag 29 februari 2012 (Schrikkeldag, al beseffen we dat nu pas...)

Veerle, Katrien en Cara hadden vandaag een succesdag. Het Hongaarse project leverde fantastische resultaten op. Veerle en Katrien maakten vriendschap visueel door middel van zandschilderijen en Cara behandelde dit thema met zoutdeeg. Tijdens het maken van een windmolen uit papier waren de leerlingen muisstil. Ze oefenden met de glimlach op het gezicht hun fijnmotorische vaardigheden door het papier te prikken (bij gebrek aan scharen). De Creative Room werd vandaag ook voor het eerst gebruikt en bleek een geweldig succes te zijn!

Misschien een woordje uitleg over deze nieuwe ruimte... We gebruiken hiervoor het klaslokaal naast de toiletten. Alle 'creatieve' materialen (verf, lijm, penselen, papier...) vindt men hier terug. De leerkracht moet zich dus geen zorgen meer maken over een chaotische en vuile les Creative in zijn/haar klas. Charlot gaf opnieuw les bij Matty en Katrien vervolgde de lessen van de 'Garden.'

Na de les moesten we ons vlug naar huis haastten om ons klaar te maken voor de voetbalmatch: Gambia versus Algerij!! Dresscode: rood, blauw en groen. We toonden onze passie voor de voetbalploeg door ons gezicht te beschilderen met de Gambiaanse vlag. Suleyman en Ebrima waren natuurlijk ook van de partij.

Het was druk verkeer richting Bakau. Aangekomen in het stadion zag het er zwart van het volk. Iedereen nam een kortere weg en we besloten hen dus maar te volgen door een gat in de muur. Dit had natuurlijk enkele schaafwonden als gevolg. We renden verder en drumden ons door de poort. We hadden fantastische zitplaatsen, vlakbij de drums en de mannen die verantwoordelijk zijn voor het opzwepen van het publiek. Deze mannen droegen natuurlijk ook een gepaste outfit (= pamper). Bewonder het vooral zelf in de foto's. De Algerijnen werden met veel boe-geroep onthaald op het veld. Het viel ons vooral op dat de Gambianen erg klein zijn maar wel erg snel. Het eerste doelpunt werd gemaakt door de Algerijnen maar werd gelukkig afgekeurd wegens buitenspel. Kort voor de rust kwam Gambia met een verrassend doelpunt op de proppen. Tien minuten juichten we als gekken, knuffelden we vreemden, werden we besprongen op onze rug en sprongen we zelf in de lucht. Na de rust ebde de euforische sfeer weg toen de gelijkmaker het doel werd binnengetrapt.

Niet veel later plakte een nieuwe Algerijnse bal in het net. Langzaam maar zeker begonnen de Gambianen hun eigen spelers te verwijten. Ook Ebrima en Suleyman lieten zich gelden. Vooral Ebrima is zeer gepassioneerd door zijn ploeg. De Gambianen verloren de match met 1 - 2 en kregen dan ook waterzakjes achter hen gesmeten. Ditmaal waren het de Gambiaanse spelers die werden uitgejouwd. De sfeer werd steeds grimmiger en er ontstonden enkele gevechten in de tribune. Het leger en de politie sprong echter zonder probleem over de muur van de tribune. De Gambianen liepen alle kanten uit en begonnen zelfs met stenen te smijten. We muisden ons er van tussen en kwamen zonder kleerscheuren, putten, wonden, blauwe plekken uit het stadion. We wandelen de halve weg naar huis omdat er geen auto's meer beschikbaar waren. Uitgeput kwamen we aan in Senegambia. We lieten ons verleiden door een lasagna (Veerle, Yolan en Katrien), pizza (Suleyman) of een halve kip met frieten (Charlot en Cara). Ebrima had alweer de nachtdienst.

Donderdag 1 maart 2012

Charlot gaf ditmaal les bij Mr Touray. Katrien werkte haar eerste les 'Garden' af in alle levels. Veerle en Cara gaven les over het thema lucht.

's Middags bereidden we de workshop van vrijdag voor. Veerle maakte ook voor het eerst een vis schoon en vervloekte hen hierbij uitgebreid. Het vel van de vis doet haar nogal denken aan slangen waar ze een fobie voor heeft.

Cara en Charlot gingen ook om hun nieuwe Afrikaanse outfits. Charlot had als instructies gegeven: 'Make something elegant, something nice'. Cara speelde liever op veilig. Toen Charlot haar kledij zag, was ze nogal verbaasd. Laten we beleefd zeggen dat roze en glitters niet zo goed past bij het gekochte stofje. We zijn nog op zoek naar een alternatief wat we met het kleedje kunnen doen.

Een wijze les voor degenen die nog naar de kleermaker willen gaan: teken wat je wil.

Vrijdag 2 maart 2012

Keba had ons gevraagd om het thema 'Hygiëne' iedere vrijdag te behandelen. Wij hadden het zelf ook graag gehad over het eten van teveel snoep. Sommige leerlingen eten 's morgens enkel lolly's, gesuikerde chips... Dit is niet alleen slecht voor hun tanden maar ze worden hier ook erg moe van.

We combineerden de twee onderwerpen in toneelstukjes. Na de break speelden Katrien (een brave jongen), Charlot (een ondeugend meisje) en Matti (de leerkracht) een grappig toneelstuk over kinderen die niet naar het toilet gaan tijdens de speeltijd. Daarna was het de beurt aan Veerle (de winkelier), Abby (het kind), Aïsha (de mama) en Cara (de tandarts).

Op het moment van de toneeltjes was er juist een Hollands gezin op bezoek in de school. Plots fluisterde Cara tegen Veerle: 'Hebben ze snoep bij zich?!. Gelukkig begrepen onze bezoekers de boodschap van het tweede toneel en gaven ze discreet de ballonnen, potloden en snoepjes aan Keba. Tijdens de workshop snoepten alle leerkrachten er dan ook op los...
In de workshop behandelden we het gebruik van de hoekenwerkruimte. Alle leerkrachten en studenten kropen in de huid van echte kleuters. Charlot was de juf van dienst. Iedereen mocht een hoekje kiezen maar als de hoek vol was, moest je een andere hoek kiezen.

Je kon kiezen uit:

- prikpennen maken (uit zoutdeeg en spijkers)

- stokpoppen maken (voor de ‘Storyroom' - hier komt een poppenkast en een gezellige vertelhoek)

- puzzels maken uit hout

- ballen maken met zand en ballonnen

Iedereen hielp elkaar en de sfeer zat goed. Nadien bespraken we de ervaringen van de leerkrachten.

Wat vonden ze van de keuzemogelijkheid? Wat is hun mening over de organisatie van het opruimen (concrete opruimopdrachten)?

Uiteindelijk merkten we dat de meeste leerkrachten het nut van de hoekenwerkruimte inzien.

We stelden ook een nieuw lessenrooster op. Er zijn een aantal nieuwe vakken zoals de beeldende lessen (Creative Room), hoekenwerk (Holistic Room), Garden en vertelmoment ( Storyroom).

We knipten papier met zijn allen en we schilderen vijf duurzame weekkalenders op hout. Iedereen hielp de figuren kiezen (vb. Tuesdag = Toet toet the bushtaxi). Wij zijn alleszins zeer enthousiast!

We kijken er naar uit om de nieuwe lessenroosters uit te proberen en we hopen dat de weekkalenders een succes worden. We aten ook met de leerkrachten op school, natuurlijk zoals het moet; op de grond en met de rechterhand. Het was een gezellige en vruchtbare namiddag!

's Avonds waren we uitgenodigd door de Swallowstudenten. We aten voor de tweede maal een heerlijke Afrikaanse maaltijd. Charlot en Cara lieten zich volledig gaan en aten met hun rechterhand alle vis op. Daarna trokken we naar het strand om een kampvuur te maken. Iedereen was moe dus vertrokken wij wat vroeger rechtstreeks naar ons bedje.

Zaterdag 3 maart 2012

Verbrand! We werden 's morgens opgehaald door Ebrima en zijn vriend Alagie en gingen supporteren voor de voetbalploeg van Ebrima. Ze speelden op een groot, stoffig en zonnig veld en renden als gekken heen en weer. We hebben geen idee hoe ze dit volhouden. We vinden ze alleszins beter dan de Gambiaanse nationale spelers en gelukkig won de ploeg van Ebrima (2 - 0). In de tweede helft nam Ebrima de rol van coach op zich om een ploegmaat van hem ook de kans te geven om te spelen. Hij leende zelfs zijn schoenen uit. Daarna brulde hij het hele veld bijeen om instructies te geven. Tegen 15.00 uur gingen we naar huis maar passeerden we eerst nog even langs de markt. We ontspanden de rest van de namiddag op het strand en 's avonds kookte Suleyman 'Chicken Domoda' voor ons. Hij dacht waarschijnlijk dat we REUZEhonger hadden want hij kookte voldoende eten voor een heel leger. Het was wel zeer lekker! In Senegambia dronken we nog even iets. We ontmoetten per toeval de studenten van de Swallow en 'The Babypolice' verklaarde zijn liefde aan Veerle. Tevergeefs.

Zondag 4 maart 2012

Werken, werken, eten, werken, werken, kuisen, werken, werken, wassen, werken, werken, inkopen doen, eten, werken, slapen.

Bekendeuitspraken:
- 'Seven, seven, seven' (wanneer we een taxi willen nemen.)
- 'Jay' (de afkorting van Veele haar Afrikaanse naam, Jainaba, volgens Kebba)
- 'Morning, morning, how is the morning?' (Oustas, de nachtwaker die ons 's morgens verwelkomt)
- 'Five five' (Bij de tapalapaman, 5 tapalapa's en5 symfoo's)
- 'Eleven and a shit' (Vertaling van 11 en een beetje, Kebba vond dit hilarisch)
- 'Fine, thank you!' (standaardantwoord op de vraag van vreemden: How are you?)
- 'Koffie? Thee?' (vaste uitdrukking als er iemand water opwarmt)
- 'Oh, shit, malarone! (als het eten net op is, denken we eraan)
- 'WAUW!' (Suleyman die zijn verwondering uit)