Maandag 20 februari 2012

Om 8.20 uur stonden we stipt op de speelplaats. Plots kwam Abby ons vertellen dat het mogelijk was dat het vandaag eigenlijk Public Holiday was. Niemand wist het zeker. Aangezien alle kinderen op school aanwezig waren, ging de schooldag gewoon door, al waren er twee leerkrachten die toch wel een dagje van het strand genoten hebben...

Charlot en Katrien testten de hoekenwerkruimte uit en het was een groot succes! De kinderen genoten ervan om op zichzelf eens vanalles te ontdekken. Bij sommige kinderen zagen we voor het eerst eens een glimlach verschijnen. Het is ons hier al opgevallen dat er zeer veel kinderen weinig enthousiaste gevoelens tonen naar de buitenwereld. Af en toe baart ons dat toch wel zorgen. In de hoekenwerkruimte zagen Charlot en Katrien alle kinderen openbloeien. Veerle en Cara participeerden in level 2. Veerle startte een uitgebreide klasscreening en Cara gaf samen met Keba de les Creative in level 3. Daarna gaven Veerle en Cara samen 'Homework' in level 3. We werken hier met de bushtaxi in plaats van de autobus om te rekenen.

's Avonds veranderde ons huis in een kapsalon. Cara liet haar froufrou knippen bij 'Chez Charlot'.

Dinsdag 21 februari 2012

De dag begon rustig. Veerle haar mentor was afwezig voor de pauze dus moest Veerle inspringen. Katrien hoorde dierengeluiden uit de klas van Matti en ging toch wel even bezorgd een kijkje nemen. Katrien greep vlug in en gaf de les Agriculture die normaal later in de week gepland was.

In de pauze heerste er paniek! Op de radio had Suleyman gehoord dat het zaterdag 25 februari Independence Day is voor alle kleuterscholen. Op deze dag moet een delegatie van de school gaan marcheren en zingen in Bakau. Er werden een aantal kinderen geselecteerd. Er werd ons gevraagd of we iets afwisten van marcheren. Dapper knikten we van ja en we trokken met de kinderen de straat op onder de bloedhete zon. De mannelijke leerkrachten bleven achter op school bij de andere kinderen.

Charlot en Veerle gaven het ritme aan op de zelfgemaakte trommels ( = lege blikken tomatenpasta) en Katrien en Cara riepen de kinderen tot orde. 'Be like soldiers!' Even later beseften ze dat het woord schouders hier uitgesproken wordt als 'soldiers'. Vandaar deze verwarde gezichten...

Toen we terug toekwamen op school, besloten Katrien en Cara de mannelijke leerkrachten bij te staan in hun strijd om de kinderen ook een aangename tijd te bezorgen.

Veerle en Charlot zongen mee met Abby, Aïsha en Matty. Het Gambiaanse volkslied kennen we tegenwoordig al beter dan het Belgische volkslied.

Het traditionele Gambiaanse lied daarentegen klinkt als ... nonsenstaal.

We begrijpen enkele woorden; television, Gambia, Ministery, Airport.

De rest van het lied bootsen we de klanken na.

Uitgeput en zonder stem sloten we deze voormiddag af met een stafmeeting. Er werd beslist dat Veerle en Charlot de hele week mee gaan marcheren en zingen. Ze hebben ook als doel om alle leerlingen op hetzelfde moment te laten stoppen. Cara en Katrien nemen de klassen van level 2 over.

's Avonds realiseerden we ons dat we hier al bijna een maand zijn en dat we nog niets hebben bezocht... Oeps. We maakten er onmiddellijk werk van en zochten een aantal bezienswaardigheden op.

Woensdag 22 februari 2012

Het schema voor de kinderen (en de studenten) die moeten marcheren ziet er als volgt uit:

9.00 uur - 9.40 uur: marcheren

9.40 uur - 10.20 uur: zingen

BREAK

11.00 uur - 12.20 uur: les

12.20 uur - 13.00 uur: zingen

Voor jullie komt het misschien vreemd over dat zo'n jonge kinderen moeten in de maat en in perfecte rijen moeten marcheren. Het zwaaien van de armen is hierbij ook cruciaal. Toch is het hier van groot belang.

Hoe beter je school presteert tijdens het marcheren, hoe hoger het aanzien van de school wordt. Keba wist ons ook te vertellen dat de Picca Nurseryschool is opgeschoven van plaats 191 naar 136.

Cara en Katrien doken de hoekenwerkruimte in met level 2. Het verliep redelijk goed tot het grote moment er aankwam: opruimen! Cara sprong uit wanhoop op de tafel en Katrien rende van de ene kant van het lokaal naar de andere. We slaagden er gelukkig in de klas terug onder controle te krijgen.

Tijdens de pauze hoorden we het confronterende nieuws dat er een van de kinderen een moeilijke thuissituatie heeft. De leerkrachten waren hier ook erg van aangedaan en willen hiervoor graag een oplossing vinden.

Katrien introduceerde na de Break het spel 'Schipper mag ik overvaren?' in level 1.

's Middags moesten we een nieuwe stempel op ons paspoort gaan kopen (maar liefst 500 dalasis!).

We vonden 's avonds onze troost in kippenburger met rijst, aardappel en appelmoes (mmmmm!). Om 21.00 uur haalden Cara en Charlot onze verpleegster op aan Africmed.

Donderdag 23 februari 2012 (Gelukkige verjaardag Malin!)

Op school werd de bel nog nooit zo vroeg geluid. De 33 geselecteerde leerlingen vertrokken onmiddellijk te voet naar Bakoteh. Veerle droeg de helft van de weg een kind op haar rug. Gelukkig beginnen we steeds beter te worden in het dragen van kinderen op Afrikaanse wijze.

Stel je voor: op de speelplaats wordt je omsingeld door drie huilende kleuters (of zelfs meer). Je neemt één van de kleuters vast aan de bovenarm en zwiert dit op je rug. Het zijn echte aapjes en doen dit in minder dan 2 seconden. Vervolgens neem je een kleuter op je linkerarm en een kleuter op je rechterarm. Natuurlijk heb je ook nog je rok vrij waar er zich een aantal kinderen kunnen aan vastklampen. Wandelen is niet meer mogelijk maar dit is niet nodig want je wiegt heen en weer tot alle traantjes gedroogd zijn.

Om even terug te keren naar de repetitiedag in Bakoteh. Een uur later kwamen alle kinderen toe op het voetbalveld. Er waren ongeveer een dertigtal scholen aanwezig in diverse uniformen. Veerle en Charlot vonden dat onze school zeker niet moest onderdoen. Er waren scholen die beter waren dan ons maar we doen het zeker ook in orde! (Hup Picca!)

Keba voorzag ook water voor alle kinderen en hij regelde vervoer voor de terugweg. Aan de kant van de weg wachtte iedereen op het transport. Even later stopte de jeep van Modou voor onze neus. Nu konden we beginnen puzzelen om 33 kinderen in één auto te proppen. Veerle had nog één kind die er echt niet meer bij kon. Aïsha stak de jongen in de auto maar deed dit met zijn hoofd eerst. Veerle probeerde het dus opnieuw met de voeten van de jongen vooruit. Zo kon hij in het midden van de auto toch nog een plaatsje versieren (nadat Veerle eerst een ander kind die de plaats alweer had ingenomen had 10 cm had weggejaagd). We kennen ondertussen het woord Hatjsa (Ga weg!). We zagen de jeep op een rustig tempo over de weg hobbelen. De leerkrachten vertrokken .... te voet terug naar school.

Ondertussen gaven Katrien en Cara les in level 2. Na de break wilde Cara PE geven aan haar leerlingen.

Op het voetbalveld waar er wordt gesport werden de kinderen voortdurend aangegaapt door andere kinderen. Dat was niet zo leuk en Cara had toch wel graag Madinka of Wolof gekund op dat moment...

Op de terugweg begonnen er ook twee kinderen te vechten waarop de hele straat zich kwam moeien. Cara slaagde er in haar kinderen bij elkaar te scharrelen en snelde terug naar school. Er vloeiden toch wel even tranen. Ze dacht dat ze de school in grote schande had gebracht. Keba bleek de liefste schooldirecteur ooit te zijn en gaf haar een troostende knuffel. Charlot kwam Cara nog even bijstaan in level 2 en Veerle gaf samen met Katrien in de andere klas les.

's Avonds besloot Veerle dat ze haar oude haren terug wilde. Toen ze haar haren ontwarde, bleek dat ze de haren van Tina Turner in de plaats had gekregen. We moeten echter toegeven dat het haar best wel staat. Iets voor een excentrieke modeshow?

We vermaakten ons ook met het verhaal van Yolan haar loverboy.

Al enkele dagen staat er een Nigeriaan aan de deur. Hij geeft brieven af aan de kuisvrouw of aan de kinderen. Hij wil heel erg graag haar vriend worden. Ze kreeg zelfs een foto. Deze moet ze echter teruggeven wanneer hij niet in de smaak zou vallen. We spraken Modou erover aan en vandaag greep hij even in door te zeggen dat hij klachten had gehoord. Cara gaf de genadeslag door nog eens duidelijk te maken dat hij NIET welkom is. We probeerden ook zoete aardappel klaar te maken maar dit was niet zo'n succes. We vermoeden dat we ze niet lang genoeg hebben laten koken. Katrien en Veerle gingen ditmaal om Yolan.

Vrijdag 24 februari 2012

Keba introduceerde iets nieuws op de speelplaats: springtouwen. Zowel leerkrachten en kinderen beleefden veel plezier. Ook de jongens lieten zich niet kennen! We moeten eerlijk toegeven dat we opgelucht waren toen bleek dat het vandaag een normale lesdag zou worden. De mars werd door Cleaning Day verplaatst naar 10 maart. We hebben dus nog twee weken om te repeteren dus we kunnen het wat kalmer aandoen.

Katrien gaf vandaag haar eerst Agriculture les aan de klas van Mr Touray en tot ieders vreugde groeiden de eerste plantjes. (Al merkte Modou wel op dat er ook één plukje gras tussen zit.) We beleven ook dolle avonturen met Oustas, de nachtbewaker. Katrien stuurde drie kinderen op straf bij hem. Yolan was vandaag aanwezig om de wonden van de kinderen te verzorgen. Oustas stuurde één van de gestrafte kinderen naar Yolan om hem te verzorgen. Daarna kon dit kind zich terug bij de klas voegen ook al probeerde Yolan hem te overtuigen dat deze jongen gestraft was. Terwijl de leerkrachten vergaderden, wilde hij Katrien verrassen. Hij zaagde een grote plank in 48 kleine stukken met een keukenmes. Vol trots liet hij Katrien zijn stapel plankjes zien. Het is een wonder dat deze man nog op twee benen kon staan na een middag zwoegen onder de snikhete zon.

We komen hem ook overal tegen. Je moet maar aan hem denken en je hoort zijn stem: 'How is the morning? Can I come in?'

De vergadering duurde opnieuw erg lang. We maakten met zijn allen een nieuw bewakingsrooster waarbij iedereen drie keer 20 minuten moet bewaken per week.

Yolan kwam vanavond vroeger thuis want ze wilde nog op het internet. We zaten echter opnieuw zonder elektriciteit.

We sloten deze drukke week af met een gezellige girlsnight.

We aten (op aanraden van Diederik) pizza in de Paradiso. We aten er 4 large pizza's met ons vijven. We zochten en vonden ook een Dame Blanche die een Dame Noir bleek te zijn. Even better!

Zaterdag 25 februari 2012

We wilden vandaag eigenlijk graag op uitstap gaan naar de krokodillenpoel (enge geluiden op de achtergrond). Door de Cleaning Day werd ons echter aangeraden om deze uitstap uit te stellen tot zondag.

We werkten dus maar voor school...

We willen ook nog even laten weten dat de titel van deze blog ook 'Vrolijke vrienden' had kunnen zijn want we amuseren ons hier met ons vijven!

?

Wat beginnen we af en toe te missen (want we zijn hier nog steeds heel graag):

-een warme douche

-chocolade (al vonden we hiervoor een vervanger: noten met caramel)

-internet

-elektriciteit op cruciale momenten

-water dat stroomt als we willen afwassen

-uitslapen

-tijd om vanalles en niets te doen

-het Belgische klimaat (NOT!)

-vriendjes en familie (We zijn er ons van bewust dat we zeer weinig van ons laten horen maar de Internetgod staat niet aan onze kant.)

-frieten met stoofvlees (of gewoon een lekker stuk vlees: biefstuk, worst, barbecue, hesp, salami)

-propere voeten

-een wc die goed doorspoelt

-Martini

-een dekbed voor de koude nachten

-kledij waar er geen Jack Wolfskin op staat

-parfum in plaats van DEET

-een normale stoelgang

Eigenlijk missen we nog niet zoveel, we proberen vooral grappig te zijn!